“จิตไวกว่าแสง ? “
คำถามหนึ่ง ที่ผู้เขียนเจอมาบ่อยๆคือ พิสูจน์ได้อย่างไรว่าจิตไวกว่าแสง ภาพที่เกิดในสมองมันก็คือความจำ ไม่ใช่ว่าจิตไปถึงที่นั่นสักหน่อย
ให้คนหนึ่งนั่งเครื่องบินไปญี่ปุ่น กับอีกคนนั่งสมาธิกำหนดจิตไปญี่ปุ่น คนที่นั่งเครื่องบินไปถึงก่อนแน่ๆ และเห็นรายละเอียดทุกอย่างตามความจริง แต่คนที่นั่งสมาธิ ก็เป็นแค่จินตนาการ จิตยังช้ากว่าเครื่องบินเลย แล้วจะไวกว่าแสงได้อย่างไร
ก่อนอื่นต้องแยกให้ได้ก่อน ระหว่างภาพที่เกิดจากความคิดในสมอง อันนั้นคือภาพมายา แม้ตอนนั่งสมาธิเกิดนิมิตเห็นสวรรค์ นรก ก็ยังเป็นมายา ไม่ได้เกิดขึ้น หรือไปถึงจริง กรณีนี้ ไม่เกี่ยวกับเรื่องจิตไวกว่าแสงแต่เป็นความฟุ้งซ่านหรือหลอนไปเอง
จิตที่ไวกว่าแสง คือสมาธิต้องถึงฌาน 4 หลายๆครั้ง จนสามารถแยกจิตออกจากกาย พระพุทธองค์ทรงเปรียบว่า เหมือนแยกดาบออกจากฝัก ถึงตอนนั้นจึงจะเห็นอิทธิฤทธิ์ของดาบ
ถามว่า... ถ้านาซ่า ส่งยานอวกาศวิ่งไปเรื่อยๆ จนทะลุขอบจักรวาล ไปยังจักรวาลอื่น ต้องใช้เวลาเท่าไร
ตอบว่า.... ไม่มีทาง เพราะทุกวันนี้ จักรวาลเรากำลังขยายตัวออกด้วยความเร็วสูงกว่าแสง แต่แม้ว่าขนาดจักรวาลจะคงที่ ซึ่งปัจจุบันอยู่ที่ประมาณ 15,000 ล้านปีแสง หมายความว่า ถ้ายานอวกาศวิ่งได้ด้วยความเร็วแสง ก็ต้องใช้เวลาถึง 15,000 ล้านปี ของโลก
แต่จิตที่ฝึกแล้ว สามารถข้ามจักรวาลได้ภายในพริบตา แล้วแบบนี้จะบอกว่า จิตไม่ไวกว่าแสงได้อย่างไร การเดินทางของจิตผ่านอีกมิติที่ร่นระยะทางและเวลา ถ้าเปรียบเทียบแบบง่ายๆ ให้บันไดหนีไฟเป็นการวิ่งในสองมิติ ส่วนลิฟท์พุ่งทะลุเข้ามิติที่สาม สำหรับคนในลิฟท์จะรู้สึกว่า ชั้น 50 ของตึกไม่ไกล แต่คนที่ขึ้นบันไดใช้เวลานานมากกว่าจะถึงชั้น 50 แม้จะวิ่งแล้วก็ตาม ซึ่งความต่างของระยะทางทางในมิติที่สี่เมื่อเทียบกับมิติที่สาม มากกว่าลิฟท์เทียบกับบันไดมาก (ดูรูปประกอบบทความ)
จิตที่ฝึกแล้วในขั้นสูงสุดไปได้ถึงมิติที่ 11 ทีเดียว ไม่ต้องคิดเลยว่า เร็วกว่าแสงขนาดไหน
มิติทั้งหลายในจักรวาล รวมไปถึงอดีตที่ผ่านมา อนาคตที่ยังไม่ถึง ล้วนซ้อนทับกันอยู่ในปัจจุบันขณะนี่แหละ เพียงแต่กายหยาบสัมผัสไม่ได้ พระพุทธเจ้าทรงสอนในวิชชา 8 ว่า เมื่อได้ฌาน 4 แล้ว มีสติบริสุทธิ์ ให้โน้มน้อมจิตไปหยั่งรู้ พระพุทธองค์ทรงใช้คำว่า “น้อมจิต” นั่นคือ จิตแทบไม่ต้องเดินทางเลย แม้ว่าในมโนมยิทธิ บอกว่า ณ จุดนั้นสามารถใช้กำลังของจิตเคลื่อนออกจากกายไปสวรรค์ก็ได้ ไปพรหมโลกก็ได้ แต่ความจริงแล้วจิตไม่ได้เดินทาง มิติต่างๆ จักรวาลอื่นๆมาผุดอยู่ตรงหน้านั่นเอง เพียงแต่น้อมจิตไป ก็จะถึงในทันที
ทฤษฎีสัมพัทธภาพพิสูจน์แล้วว่า ระยะทางไม่มีอยู่จริง จักรวาลที่ว่ากว้างใหญ่ไพศาล สามารถหดจนเหลือเป็นจุดเล็กกว่าอะตอมหรือจะหายไปเลยก็ได้
ก่อนเสียชีวิตไม่กี่เดือน ศาสตราจารย์สตีเฟน ฮอว์กิ้ง ยืนยันว่า มนุษย์เรากำลังอาศัยอยู่ใน “พหุจักรวาล” หรือ “มัลติเวิร์ส” นักฟิสิกส์ควอนตัมระดับรางวัลโนเบลหลายท่าน ก็บอกว่า ที่เราเห็นจักรวาลเราเป็นแบบนี้ ก็เพราะสติทำให้เห็นเป็นแบบนั้น ยังมีจักรวาลอีกมากมายที่เรามองไม่เห็น
จิตไม่ได้เดินทางแบบจรวดหรือเครื่องบินในโลกสามมิติ จิตไม่ได้เคลื่อนที่เมื่อเทียบกับจุดอ้างอิงสามมิติ เปรียบเสมือนลิฟท์ที่ไม่ได้เคลื่อนที่ไปเลยเมื่อเทียบกับจุดอ้างอิงสองมิติที่พื้น (แต่ลิฟท์ทะลุมิติที่สาม) ก็เช่นเดียวกัน จิตที่ทะลุมิติที่ 4,5,6….(แล้วแต่ตามระดับของญาณหรือฌาน) จะไม่มีการเคลื่อนที่เมื่อเทียบกับมิติที่สาม
ถ้ามนุษย์มีสติที่ไวพอจนสามารถจับความพัวพันทางควอนตัมกับอิเล็กตรอนที่อยู่ไกลๆได้ แล้วส่งข้อมูลเข้ามายังอิเล็กตรอนที่เรตินาภายในดวงตา สภาพนั้นก็จะไม่ต่างอะไรกับการมีตาทิพย์ และสามารถเห็นไปได้ทั่วจักรวาล เพราะอิเล็กตรอนในจักรวาลทั้งหมดมีความสัมพันธ์ซึ่งกันและกัน และตามทฤษฎีควอนตัม แม้อิเล็กตรอนจะถูกจับแยกให้อยู่ห่างจากกันนับล้านปีแสง ก็ยังสามารถส่งข้อมูลถึงกันได้โดยฉับพลันโดยไม่ต้องอาศัยระยะทางและเวลา (การพัวพันเชิงควอนตัม)
แม้ในหลุมดำก็สามารถเข้าไปดูได้ ดร. นอร์แมน เหยา จากมหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย บอกว่า เราสามารถส่งอิเล็กตอนลงไปในหลุมดำ แล้วดูปฏิกิริยาผ่านคู่อนุภาคของมันอีกตัวที่อยู่ภายนอกหลุมดำได้ วิธีนี้จะทำให้เห็นภายในหลุมดำ
ทางพุทธบอกว่า ถ้าเราสามารถตัดทวารหก ละทิ้งกายหยาบ และเจริญสติจนถึงขั้นสูง จะพบความจริงของจักรวาล แล้วแต่ว่าจะน้อมจิตเพื่อไปรับรู้สิ่งใด ถึงขั้นนั้นจะเข้าใจที่ เซอร์ อาเธอร์ เอ็ดดิงตัน นักฟิสิกส์เพื่อนรักของไอน์สไตน์ ที่กล่าวไว้ว่า “ จักรวาลมาจากจิต ถ้าเข้าใจจิตก็เข้าใจจักรวาล ” เขายังบอกต่ออีกว่า “เราไม่มีวันจะเข้าถึงความจริง ตราบใดที่ไม่ให้ความสำคัญกับเรื่องของจิต “
เชื่อว่าในอนาคต วิทยาศาสตร์ต้องสามารถสร้างเทคโนโลยีที่เร็วกว่าแสงได้ เมื่อนั้นจะรู้ว่า เรื่องอภิญญาทั้งหลาย ไม่ใช่เรื่องเหนือธรรมชาติ แต่เป็นธรรมชาติในอีกระดับที่วิทยาศาสตร์ปัจจุบันยังเข้าไม่ถึง
ทันตแพทย์สม สุจีรา